หมาป่า หมาจิ้งจอกและม้า

             !.ลูกหมา...ลูกหมาป่ากับลูกหมาจิ้งจอกสามสี่ตัว หยอกล้อเล่นกันอยู่ แถวๆนั้นแหละ   จนถึงตอนเล่น ...อะไรเอ่ย...
 ลูกหมาจิ้งจอกถามเพื่อนมันว่า  อะไรเอ่ยตัว โต๊ โต..แต่กินหญ้า  คือมันเคยเจอสัตว์ใหญ่ตัวนึง  ตัวโตมากแต่กินหญ้า..(ม้าน่ะ..)
 ก็ไม่น่าเชื่อว่าสัตว์ตัวโตๆจะกินหญ้า..ก็คิดแบบหมาหมาไง...ก็ลูกหมานี่นะ มันก็คิดของมันยังงั้นแหละจะไปสู้พี่ได้ไง
                   ลูกหมาป่า ต่อลูกควบลูกครึ่ง ว่าไอ้นี่ตอแหล   ลูกหมาจิ้งจอก...( เคยโดนป้าป มาแล้วแหงๆเลย..คิดว่านะ )...
ลูกหมาจิ้งจอกจึงพาเพื่อนๆออกเดินทางค้นหาเจ้าสัตว์ที่ว่านั้น.....นานเลยกว่าจะหาย....ก่อนเจอก็พบเรื่องขำๆอีกมาก วันหลัง
ค่อยเอามาเล่าให้ฟัง...
                   พบแล้ว ม้าที่ว่า กำลังหลับปุ๋ยเลย  "ไม่เห็นสูงเลย แบนแต้ดแต๋"  ลูกหมาป่าบ่น
                                                                "ฮ้ง ฮ้ง"....คิดว่ามันเห่าแบบนี้นะ
                                                                 ม้าโต้กกะใจ กระโดดเหยง  ...เออตัวโต๊โตแฮะ
                                                                 ลูกหมาป่าถามว่า นี่ท่านเป็นสัตว์เผ่าพันธุ์ไหนเนี่ย
                                                                 ตอนแรกม้าก็ออกกลัวๆ  ...แล้วท่านกินอาหารอะไรเหรอ
                                                ม้าเห็นก็รู้เลย....มาอีกแล้ว....ไอ้ลูกหมา...
                                               "เราไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน ว่าเราเป็นตัวอะไร..เราทานหญ้า"
                                               "...แต่คนเขาเขียนบอกไว้ที่ใต้เกือกเราเนี่ย..มาอ่านดูเด่ะ "
                                                ว่าแล้วก็พยามเอาฝ่าเท้าหงาย ขึ้น ด้อกๆแด้กๆ  เหมือนจะล้ม มิแหล่
                                                                ลูกหมาจิ้งจอกรีบออกตัวก่อนเลย...เราไม่ได้เรียน
                                                                ภาษาอังกฤษ ลูกหมาป่าท่านเรียนมาป่าวว.....
                                               เยส..ส...แล้วก้าวอาดๆเข้าไปก้มดู......
                                          .....ก็นั่นแหละ...ไม่แน่ใจว่าจะเขียนเสียงนั้นว่ายังไง....ใครเก่งอังกฤษเขียนให้ดูหน่อยเด่ะ...

              
         นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...คนฉลาดย่อมทำตัวโง่ในบางสถานการณ์  
                              แต่คนโง่นี้ รู้สึกว่าจะฉลาดทุกสถานการณ์เหมือนกัน